Samtalen

-Så det har altså skjedd, sa han. Det var ikkje reint lite.
Eg studerte hendene mine. Dei låg i fanget. Den eine tommelen skrapa mot neglen på den andre peikefingeren.

-Kva vil du gjera nå, då?
Eg såg opp. På bordet. Der det stod ei mugge med vatn. Ein kaffetermos. To glas og to koppar. Såg bort på eit bilete av eit landskap.
Tja, sa eg. -Nokre gonger tenkjer eg at eg må ta eit val. Gå enten den eine vegen, eller den andre. Eller kanskje det ikkje er nødvendig. Kanskje det går an å gjera det beste ut av å få til begge deler. Eg veit ikkje.
-Nei, sa han.
Det blei stille. Me såg begge ut i lufta. Det var ikkje så mykje meir å seia. Førebels.